In 1929 werd de Bisschopsweg doorgetrokken naar de Heiligenbergerweg en werd er een brug over de Heiligenbergerbeek gebouwd. Deze is op 22 april 1945 door de Duitsers opgeblazen. Op deze plaats werd daarna door de Engelse en Nederlandse Genie een baileybrug geplaatst, die de Irenebrug werd genoemd. De baileybrug werd op 22 november 1948 verwijderd en twee dagen later werd de nieuwe brug voor het verkeer opengesteld.

DAGBOEK FRAGMENT

Zaterdag 21 april 1945
Het is in huis een kale rommel. ’s Morgens waren de moffen bezig bommen op de brug te leggen aan de Bisschopsweg. Toen hebben we alle mooie schilderijen en foto’s onder de vloer gestopt, en nog veel meer.

Zondag 22 april 1945
’s Morgens is het enige ruit op de slaapkamer van vader en moeder er ook uit. Want ’s nachts is de brug op de Randenbroekerweg de lucht in gegaan, je lag gewoon in je bed te dansen ’s nachts.
(Als het rustig is gaan de twee zusjes weer de buurt in. Er wordt gezegd dat de brug op de Bisschopsweg ook opgeblazen zal worden.)
In de Zwaanstraat zagen we ze weer allemaal hollen, een hoop gingen naar de kelder van Smink. Wij hebben in de achterkamer gelegen, tussen 2 veren bedden, voor de kalk. Om 1 uur ging hij, maar het was geen harde knal, het viel erg mee. Toen wij onder het bed vandaan kwamen, hoorden we een geschreeuw van blijf hier, blijf hier, en een geluid of er allemaal tanks in de straat waren.
(Het geluid blijkt van vallende stenen te zijn, het geschreeuw van buren die de gang van de familie Bouma in gevlucht zijn.)
Na het eten zijn we bij de brug wezen kijken, dat was een leuk gezicht, aan de andere kant zag je allemaal bekenden, en dan stond je maar eens te schreeuwen.