Aan het einde van de Kalkoenstraat, waar deze de Zwaanstraat nadert, ligt een bijzondere steen in het wegdek.
Met een afwijkende, lichte kleur en een afwijkende vorm. Deze valt niet echt op, behalve als er sneeuw en ijs ligt. Er gebeurt dan iets ‘mysterieus’: de grond direct rond deze steen bevriest niet en is direct weer sneeuw- en ijsvrij. De reden is een wel, dat is een bron die daar onder de grond het grondwater naar boven perst. Volgens overlevering wordt het water vanaf ca. 12 meter diep aangevoerd en is zo’n 10 graden Celsius. Wanneer het water bijna boven is, gaat het via de ondiepe bovengrond richting de beek. Daar is handig gebruik van gemaakt in 2014, toen het beekmonument in de beek is geplaatst. Door het water gericht naar boven te geleiden, worden de schalen van het monument gevuld en wanneer ze bijna vol zijn, legen deze zichzelf. Een perpetuum mobile in optima forma.

Ten tijde van de oorlog werd er slim gebruik gemaakt van deze bron. Buurtbewoners hadden een onbeperkte toegang tot schoon drinkwater